Coco ★★★★★

Direkt lafa gireceğim, izlediğim en güzel animasyon filmi! Doğrusunu söylemek gerekirse ben bu filmi görmüş olsaydım, geçer, izlemezdim. Tavsiye üzerine izledim ve iyi ki de izlemişim. Ailecek izlenebilecek, çok güzel mesajlar veren bir film. Hemen konusunu anlatmaya başlayayım.

Meksika kültüründen bir parçayla tanışıyoruz öncelikle. Ölüler Bayramı adıyla kutlanan bir bayramları var. Bu bayramın özelliği şu, yaşayanlar kaybettikleri insanların fotoğraflarını bir sunağa yerleştirirler ve onların sevdikleri yemekleri yapıp bu fotoğrafların yanına bırakırlar. İnanışa göre, senede bir kez, Ölüler Gününde, ölenler fotoğraflarına gelirler ve yemekleri yerler. Kaybettikleri insanları andıkları bu bayram da o insanlar için olduğu kadar ölenler için de çok önemli ve anlamlıdır.

Kahramanımız Miguel, nesillerdir ayakkabıcılık işiyle ilgilenen bir aileden gelir ancak kendisinin hayalleri çok daha farklıdır. Ölüler Gününde Ernesto de la Cruz’un mezarından gitarını “ödünç alınca” Ölüler Diyarı’na geçer ve orada ölen akrabalarıyla karşılaşır. Onlardan kaçarken, ailesinin sunağında fotoğrafı olmadığı için Yaşayanlar Diyarı’na geçemeyen Hector ile tanışır ve birbirlerine yardım edecekleri maceraları başlar.

Ailenin öneminin, hayallerin peşinden koşmanın, çok istediğimiz şeyler için mücadele etmenin mesajlarının verildiği bu filmi izleyip de beğenmeyen biri olacağını sanmıyorum. Film boyunca çalınan şarkıları bile filmden sonra açıp açıp dinledim. İçlerinden “Remember Me”, izleyen çoğu insanın olacağı gibi benim de favorim. İzlerken hem eğleniyor hem de hüzünleniyorsunuz. Hüzünlü yanına da bir bakacak olursak, beni en etkileyen kısım Hector’un asıl ölümün, insan ölünce değil onu hatırlayan kimse kalmayınca olacağını söylediği yerdi. Sanki hiç varolmamışsın gibi…

Sıkıcı mı, akıyor mu diye hiç düşünmeyin, 1 saat 49 dakika nasıl geçiyor anlamıyorsunuz. Her şeyiyle mükemmel bir animasyon filmi.

“Remember me,                    Though I have to say goodbye.
Remember me,                      Don’t let it make you cry.”